Во контекст на тоа, нашиот член на Академскиот Совет, Проф. д-р Арсовски Драгољуб во неговото истажување вели: “Банката претставува специфичен вид на претпријатие, најчесто органзиирано како акционерско друштво, кое се занимава со специфичната стока наречена пари”.

Денес, во услови на совршена конкуренција и капиталистичко уредување, дејноста на банката не се врзува исклучиво за парите, туку за целокупната нејзина актива и тоа особено онаа актива која е најважна за нејзината успешност и профитабилност во работата. Во оваа насока оди и истажувањето на Wills John, кој меѓу другото вели: “најважната активност на банката не се парите во трезорот, туку довербата на клиентите во неа. Таа доверба е резултат на долгогодишен труд и совесна работа на банката со клиентите. За да се изгради таа пособена врска со клиентите, на банката и се потребни дополнителни сили, со кои ќе се влијае врз клиентот, за тој да побара од банката и други дополнителни услуги…”

Понатаму во истражувањето, авторот Wills John укажува на тоа дека парите секојденевно и многу лесно влегуваат и излегуваат во финансиските извештаи на комерцијалните банки. Меѓутоа, тука се поставува следново прашање:

Дали парите се основна и единиствена активност на комерцијалните банки?
Имено, во функција на погоре поставеното прашање се констатира дека изградбата на довербата во банката и нејзината чесност кон коминтентите е работа која многу долго трае и која тешко се стекнува, но и која може многу брзо да се изгуби. Според тоа, комитенти од кои банката добива повеќе од една просечна печалба, вообичаено сакаат за себе да извлечат од банката и дополнителна гаранција или сигурност.

Затоа велиме дека современото банкарство денес, во услови на совршена конкуренција и капиталистички поредок, како главна и единствена цел за себе си поставува, да овозможи долгорочна довербата и сигурноста за своите комитенти, наспроти, сега веќе “застарената” цел на секој менаџмент – максимизација на профитот. Во контекст на ова, ние од АБИТ би доаделе: се работи за т.н. тродимензионална слика или трите координативни оски на кои почива модерното банкарство, и тоа:

(1) ОСКА НА ВИСОЧИНАТА, која означува стабилност, перспектива и функционалност во работењето на банката (стратешки оценки);
(2) ОСКА НА ШИРОЧИНАТА, која означува ширина на знаењето на управување со средствата и фондовите на банката; и
(3) ОСКА НА ДЛАБОЧИНАТА, на знаењето или анализа на работењето на банката.